Havanın sağnak yağışlı olduğu bir günde

Eşim, kahvaltısını süratlice yapmış olup işe gitmek amacıyla hazırlanıyordu. Yüzünde birazcık kaygı vardı, fakat bunu bana belli etmek istemiyordu. “Hava çok kötü,” dedi, “fakat yetişmem gereken bir toplantı var.” Sesinde, birazcık da olsa kaygı duyduğunu hissedebiliyordum. Onu kapıda uğurlarken, içimi bir huzursuzluk kapladı. “Dikkatli ol, lütfen,” dedim. Bana her vakitte şeklinde güvenlik verici bir gülümsemeyle baktı ve “Merak etme, anında dönerim,” diyerek evden çıktı. O kapı kapanır kapanmaz, içimde garip bir boşluk hissettim. Yağmur daha da süratlenmıştı. Camdan dışarı bakarken, rüzgarın şiddetiyle savrulan yağmur damlaları beni daha da kaygilandırdı. Eş’im arabasıyla işe gidiyor olabilirdi fakat yollar tehlikeli olabilirdi
Üsteki Resimden öteki Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz.