Toplumun, annelerin daha genç yaşta çocuk sahibi olmasını “normal” görmesi, bu rahatsızlığımı körüklüyor.Annem sağlıklı, enerjik ve bu bebeği dünyaya getirmek için kararlı. Ama aklımda sorular dönüp duruyor: Annem bu yaşta bir bebeğin temposuna nasıl ayak uyduracak? Ya sağlık sorunları çıkarsa? Kendi bebeğimle ilgilenirken, annemin bebeğiyle nasıl bir bağ kuracağım? Kardeşimle aramızdaki yaş farkı o kadar büyük ki, sanki onun ablasından çok annesi gibi olacağım. Bu düşünceler, kendi hamileliğimin sevincini gölgeliyor ve kendimi suçlu hissettiriyor.Yine de, bu karmaşık duygularımla yüzleşmeye çalışıyorum. Annemin mutluluğu, belki de benim bu durumu kabullenmemi kolaylaştıracak. Kendi bebeğimle yeni bir yolculuğa çıkarken, annemin de aynı heyecanı yaşaması belki bir gün bana ilham verecek. Şu an bu rahatsızlığım, değişime alışamamanın bir parçası olabilir. Zamanla, bu yeni aile dinamiğini seveceğimi umuyorum. Belki de annemle aynı anda hamile olmak, bize farklı bir bağ kurma şansı verecek. Şimdilik, bu duygularla yaşamayı öğreniyorum ve bu süreç, büyümemin bir parçası gibi hissediyorum.
