– Köpek mi? – diye tekrarladı polis memuru şaşkınlıkla, ön patilerini çıkarıp dilini dışarı çıkararak tezgaha tırmanmaya çalışan köpeğe bakarak.
– Evet… Bak, o son zamanlarda… nasıl desem… fazla neşeli. Hatta fazla.
– Hanımefendi… Eğer köpeğinizde bir sorun varsa, caddenin karşısında bir veteriner kliniği var.
– Hayır! – diye sertçe sözünü kesti. – Anlamıyorsun. Yalnız yaşıyorum. Her gün onunlayım. Bir şeylerin değiştiğini görüyorum. Sadece hayattan zevk almıyor, sanki… sanki madde kullanıyormuş gibi davranıyor!
Memur kaşlarını çattı.
– Yani köpeğiniz… yasadışı maddeler mi kullanıyor?
– Bilmiyorum! Ama lütfen – biriyle konuşmama izin verin. Köpeği kontrol etsinler. Bunun arkasında bir şey olduğunu hissediyorum.
Tuhaf bir sessizlik oldu. Genç subaylardan biri alçak sesle mırıldandı:
– Beyefendi, bir doktor çağıralım mı? Yoksa… sosyal hizmetlere mi? Bu kadının aklı başında değil.
Fakat sezgileri kuvvetli ve çok tecrübeli olan kıdemli çavuş birdenbire şöyle dedi:
– Onu sorgu odasına götürün. Ben onunla konuşacağım.
Yaşlı kadın çavuşun karşısına oturdu. Ayaklarının dibinde yatan köpek, yay gibi zıplamaya devam etti.
– En baştan başlayalım. Ne zamandır böyle davranıyor?
– Yaklaşık bir hafta. Ondan önce yavaş ve sakindi. Yaşı ve yapısı itibarıyla beklenen bir köpekti.
– Ona ne yediriyorsunuz?
– Sadece tek çeşit mama. Yaşlı köpekler için özel. Her zaman yiyor. Sabah bir kap, akşam bir kap. Filtrelenmiş su. Kemik yok, ödül maması yok. Günde iki kez yürüyüşe çıkıyoruz – sabahları evin arkasındaki parkta, akşamları ise göl kenarında.
– Gezdiğiniz yerler gözetim altında mı?
– Şey… parkta bazen devriye geziliyor. Göl kenarında kimse yok. Orası sessiz.
– Anlaşıldı. Peki yiyecekleri nereden alıyorsunuz?
– Evimin yakınındaki aynı mağazada. Hatta indirim kartım bile var. Ama internetten sipariş ettiğim son paketi kurye doğrudan eve teslim etti. Aynı paket, aynı lezzet… ama birkaç gün sonra çılgınca zıplamaya başladı.
Çavuş, kalan mamanın laboratuvara gönderilmesini emretti. Köpeğin mama kabı da incelendi. Veteriner hekimler, önlem olarak hayvanın sistemindeki maddeleri test etti.
İki gün sonra gelen raporda, yiyeceklerde sentetik psikostimülan izlerine rastlandığı, yasaklı maddelerin analoglarının yağda çözünen katkı maddeleri kılığında olduğu belirtildi.
Gıda gerçekten de tanınmış bir şirket tarafından üretilmişti, ancak ambalajı… sahteydi.
Bu arada, köpeğin muayenesinde, kanında bu maddelerin küçük dozlarda bile biriktiğine dair izler görüldü. Bu, köpeğin “neşeli” davranışını açıklıyordu.
Kısa süre sonra, “sahte” yiyeceklerin geldiği depo bulundu. Köpek maması adı altında, mikro dozlarda psikoaktif maddeler içeren küçük partiler bölgeye dağıtıldı.
Suçluların planına göre, bu dozlar ilk etapta şüphe uyandırmayacak, ancak zamanla hayvanlarda bağımlılık yaratacak ve sahiplerini o belirli “markayı” satın almaya yöneltecekti.
Yaşlı kadın, tamamen istemeden de olsa geniş çaplı bir soruşturma başlattı. Köpeği tek vaka değildi; laboratuvar sonuçları komşu ilçelerde 12 vaka daha olduğunu doğruladı.
Mağazalara, tedarikçilere ve online alışveriş sitelerine yönelik denetim dalgası başladı.
Kıdemli çavuş kadını tekrar çağırdı.
– Hanımefendi, onlarca aileyi kurtarmış olabilirsiniz. Teşekkür ederim.
Kendisine resmi bir teşekkür belgesi takdim etti.
Bu arada köpek, veteriner detoksundan sonra, biraz uykulu bir şekilde masanın altında oturuyordu.
– Umarım yine eskisi gibi tembelleşir, – diye gülümsedi kadın.
– Peki, ihtiyaç halinde – burada olacağız. Ve köpeğiniz her zaman gözetimimiz altında olacak… her ihtimale karşı.
İkisi de güldüler.
