Clara zarfı dikkatlice açtı ve içinden bir fotoğraf destesi çıktı. Fotoğrafların arasında bakarken parmakları titriyordu ama Arthur fotoğraflarda ne yazdığını göremiyordu. Tam olarak tanımlayamadığı bir duyguyla dolu fısıltısını duymak için kendini zorladı; pişmanlık ya da özlem olabilirdi.
“Sadece birkaç banknot ve hepsi biter,” dedi Clara kendi kendine alçak sesle, sesi neredeyse fısıltı gibiydi. Arthur koltuğunun kenarında oturmuş, paraya uzanmasını bekliyordu. Ama bunun yerine, sırtını kasanın soğuk çeliğine yaslayarak yumuşak halının üzerine oturdu. Fotoğrafları özenle önüne, küçük ve özel bir galeriye yerleştirdi.
Yağmur pencerelere vururken, Arthur, Clara’nın her bir fotoğrafı alıp, sanki bir kol boyu uzaklıktaki servetle anlamlarını tartmasını izledi. Clara, sessiz odaya bir yük salıverir gibi derin ve yavaş bir nefes verdi ve ardından fotoğrafları düzgünce zarfa geri koydu. Sonra da önlüğünün içine güvenle yerleştirdi.Go’rsele ilerleyn dıevamı sonrakı sayfada..
